خسرو شکیبایی چه زیبا گفت:
گاهی یک نفر
با نفس هایش
بانگاهش
باکلامش
با وجودش
با بودنش....
بهشتی میسازد از این دنیا برایت
که دیگر بدون او
بهشت واقعی را هم نمیخواهی....

كجایی؟!!!       

ببین گوش کن :
فرقے نمیکنه من و تو متولد کدوم برج ِ سالیم...
مهم اینه که اگه تو نباشے،
من همیشه برج ِ زهرِمارم

گوشهایم سنگین نیست
خودم را به کر بودن زده ام
میخواهم وقتی میگویی دوستت دارم انقدر بلند بگویی که همه شهر بفهمند با منی...

بهانه گیر .... زبان نفهم

میــــ ـان دِلتَنگــــی هایَـــم باشــ ــ تا فَراموشَـــ ـــت نَکُـــنَم...

تا بــــه یاد داشـــ ـــته باشَمَـــــت.....

تا بویَـــ ــــت را حِــس کُنَـــــــم....

تا بِــــــ ـدانَــــم که هَستـ ـــــی....

تَـــــــ ـمامِ دُنیـــ ــــام قَلبَــــمه....

دنیـــ ــــام باشــــ ـــه واسه تــ ـــــــو.....

تا بِدانــی میانِ ثانیـــه هایِ دِلتَنگیــهامـ تـــو وجـــ ـود داریــ...

فَــقَط تـــ ــــو....

تنهایی ، آرامگاه جاوید من است

و درد و سکوت ، همنشین تنهایی من!

به پریشانی یک آرزوی آشفته

چه می دانم چگونه ؟

از تنهایی اتاق گریختم

عشقی فراتر از انسان و فروتر از خدا نیز هست؛

و آن دوست داشتن است

امشب دیوانگی در من بالا زده...
نه سکوت
نه موسیقی
نه سیگار..
هیچ چیزو هیچ چیز این دیوانگی را تسکین نمیدهد

رهــايــم كــن
تنــها
بــا همــين خيــال خــام
كــنــار رويــاي بــودنــت . .
مي خــواهــم
بــه حــال خــودم بــاشــم . . .

بــا خيــالــت همــيشــه
خــنــده هســت
بــوســه هســت
شــادي هســت

انــگــار همــه چيــز
بــوي خــوشبــختي میــدهــد . . .

دلــخــوشي هــايــم كــوچــك
و دلــم قــانــع اســت . . .

از روزي كــه خيــالــت اينــجاســت
آينــه را هــم پــاك نكــردم
مبــادا
چشــم در چشــم ِ حقيقت شــوم

اصــلا
حــقيــقت بــاشد سهــم تــو
خيـــال خـــام بــراي مــن
فــقــط
رهــايــم كــن . . .

سلامتیه اون صبحی که وقتی بیدار میشی خودشو بغل کرده باشی، نه یادشو...!

وقتی دستت تو دست عشقته و آروم یه فشار کوچیک به دستت میده ...
بی تفاوت ازین فشار رد نشیا
داره باهات حرف میزنه
میگه دوست داره!
میگه هوات و داره!
میگه حواست به من باشه!
میگه حواسش بهت هس!
میگه تنها نیستیا!
میگه....
تو هم همینجور که دستت تو دستشه
آروم انگشت شصتت و بکش رو انگشتاش...
آره
دوست داشتن يعني اين،،،

می ترسم از اینكه

روزی

یك جایی

من و تو


خیلی دور از هم


شب و روز در آغوش یك غریبه


بی قرار هم باشیم

و بعد از هر بار هم آغوشی به یاد


آغوش هم بیصدا گریه كنیم !

مرگم باد اگر لحظه ای کوتاه بیایم

از تکرار این پیش پا افتاده ترین حرف که

 دوستت دارم

از بس خوابت را ديده ام ديگر نمي گويم ‌خوابم مي‌‌آيد‌

ﺣﺲ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ

ﺧﺎﻃﺮﻩ ﭼﯿﺴﺖ ؟
ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺑﺎﻻﯼِ ﮐﻮﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ؟
ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ ؟
ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺧﺰﺍﻧﯽ ﺑﯿﻤﺎﺭ؟
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﯿﭻ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻣﺎﻥِ ﺣﺎﻝ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺳﺖ
ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻭﺳﯿﻌﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ
ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﻝِ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ
ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﺳﺖ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻭ ﺑﺮﻓﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻋﻤﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

 د نیــــــــــا

گاهی
هوس میکنم
در آغوشت حل شوم!
با همه سردیت،
هنوز برام گرمترین حس دنیایی

به کــــــــه گویم که تو منزلگه چشمان منی

 

به کـــــــه گویم که تو نوازشگر دستان منی

 

بـــــــــــه چه سازی بسرایم دل تنهای تو را

 

به کـــــــه گویم که تو آهنگ دل و جان منی

 

گـــــــــر چه پاییز نشد همدم و همسایه من

 

به کـــــــــــه گویم که تو باران زمستان منی

 

همه رفتند از این شــــــــــهر و دلم تنها ماند

 

به که گویم که تو عمریست که مهمان منی

 

گــر چه خورشید سفر کرده ز کاشانه ی من

 

به کـــــــــه گویم که تو عمری مه تابان منی

                "  امین پور "

 کمی دورتر بایست!!!

تمام دنیا هم که بروند
تمام دنیا هم که نباشند
تمام دنیا هم که مرا نخواهند
تمام دنیا هم که آوار شود بر سرم
تمام دنیا هم که دل خراب مرا خرابتر کنند
تو هستی...

بعضی حرفا میسوزونه قلب ادمو...